Η ΙΡΛΑΝΔΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ετοιμη να βγάλει και τον... στρατό!

Ανατριχίλα φρίκης προκάλεσε στην Ιρλανδία την περασμένη εβδομάδα η γνωστοποίηση της είδησης ότι ο αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων της χώρας κατά τη διάρκεια συνάντησής του με εκπροσώπους του στρατιωτικού προσωπικού δήλωσε ότι «ο στρατός πρέπει να κάνει το καθήκον του» σε περίπτωση που η κυβέρνηση ζητήσει τη βοήθειά του σε περίπτωση γενικής απεργίας! «Τις ημέρες πριν από τις μαζικές διαμαρτυρίες του Σαββάτου προκλήθηκε η εντύπωση ότι η Ιρλανδία βρίσκεται στο χείλος πανεθνικής κατάστασης ανάγκης» έγραψε η γερμανική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σχολιάζοντας την είδηση.

Από άρθρο του Γ.Δελαστικ

Άσυλο γιοκ...

Με αναίμακτη επιχείρηση εκκενώθηκε η Σορβόννη
Υστερα από σύντομη, δυναμική, αλλά αναίμακτη επιχείρηση, οι ειδικές δυνάμεις της γαλλικής Αστυνομίας εκκένωσαν το κτίριο της Σορβόννης, που είχε καταληφθεί τα ξημερώματα της Παρασκευής από περίπου 200 διαδηλωτές. Η εισβολή των Δημοκρατικών Σωμάτων Ασφαλείας (CRS) από την είσοδο της οδού Σορβόννης έγινε με αστραπιαία ταχύτητα, ενώ οι καταληψίες στο αμφιθέατρο «Τιργκό» δεν προέβαλαν την παραμικρή αντίσταση. Οι διαδηλωτές συμμετείχαν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Πέμπτης κατά των μεταρρυθμιστικών σχεδίων της υπουργού Ανώτατης Παιδείας, Βαλερί Πεκρές, τα οποία προβλέπουν σημαντική συρρίκνωση του διδακτικού προσωπικού στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γαλλίας.

Ο Olof Palme και τα semlor.

Η ζωή στη Σουηδία είναι όπως και το αγαπημένο γλυκό των Σουηδών. Το semla δεν είναι παρά απλό ψωμί με..σαντιγύ!! Ναι..όπως το διαβάσατε: ψωμί με λίγη σαντιγύ στην κορυφή!Λίγη σαντιγύ για να γλυκάνει για μια στιγμή την άγευστη καθημερινότητα, την ομοιομορφία και τις αξιολύπητα επιφανειακές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.Και μόλις φας αυτή τη μοναδική γλυκιά μπουκίτσα διαπιστώνεις ότι από κάτω δεν υπάρχει παρά σκέτο ψωμί.

Το εργατικό κίνημα δυστυχώς φιμώθηκε και περιορίστηκε ήδη λίγα μόλις χρόνια μετά τη γέννηση του αν και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε μερικά ισχυρά ξεσπάσματα που σε συνδυασμό με την ευημερία της χώρας εξασφάλισαν ορισμενα προνόμια στους εργαζόμενους. Προνόμια των οποίων φυσικά έχει ήδη αρχίσει η διαδικασία...κάλυψης με σαντιγύ! Ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, επίσημη νομιμοποίηση της κρατικής παρακολούθησης χάριν της ασφάλειας των πολιτών(!) έχουν ήδη δρομολογηθεί προκαλώντας ελάχιστα σκιρτήματα αντιδράσης, των οποίων είχαμε τη χαρά(;) να γίνουμε μάρτυρες απότη άφιξή μας κιόλας στην παγωμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) χώρα.

Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με μερικά στοιχεία για την ιστορία του εργατικού κινήματος στη Σουηδία.

Αναταραχές και σποραδικές απεργίες στα μέσα του 19^ου αιώνα. Ήδη από το δεύτερο μισό του αιώνα αρχίζουν να κυκλοφορούν σοσιαλιστικές ιδέες μεταξύ των εργατών. Οι Σουηδοί χειρώνακτες εργάτες έρχονται σε επαφή με ριζοσπαστικές ιδέες ( μεταξύ αυτών και των Μαρξ και Μπακούνιν). Αρχίζουν να σχηματίζονται τα πρώτα σωματεία, να κυκλοφορούν εφημερίδες υπάρχει επαφή με συντρόφους στο εξωτερικό. Η Παρισινή Κομμούνα πανικοβάλλει τους αστούς και γεμίζει ελπίδα τους εργάτες. Οι παλιές οργανώσεις διαλύονται και δημιουργούνται νέες, μαζικότερες και ισχυρότερες. Επίσης σχηματίζονται κλαδικά σωματεία και εκδίδονται εφημερίδες.

Το 1889 σχηματίζεται το SAP, Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα, που να μην έσωνε..., αποτελούμενο από ριζοσπάστες αλλά και ρεφορμιστές. Το χάσμα αυξάνεται ολοένα...Μετά από μια μεγάλη απεργία που χάθηκε (υποψιάζομαι έβαλε τη δαχτυλούμπα του το SAP!) ακολούθησαν σκληρές διώξεις των αγωνιστών και πολλοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη Νορβηγία και στις Η.Π.Α.

Η αύξηση των τιμών και η πείνα κατά τη διάρκεια του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου πυροδότησαν μεγάλες απεργίες και αναταραχές σε όλη τη χώρα. Η χρήση του στρατού για την κατάπνιξή τους αποδείχθηκε τουλάχιστον αναποτελεσματική καθώς οι στρατιώτες όχι μόνο πήραν το μέρος των εργατών αλλά τους έδωσαν και τα όπλα τους!Μπροστά σ΄αυτό το αδιέξοδο και με την επανάσταση στη γειτονική Ρωσία να μαίνεται οι αστοί βρήκαν τη λύση: δόθηκε καθολικό δικαίωμα ψήφου, το SAP συμμετείχε στην κυβέρνηση, τα πνεύματα ηρέμησαν και μετά από τρία χρόνια οι Σοσιαλδημοκράτες σχημάτισαν κυβέρνηση!

Οι απεργίες συνεχίστηκαν και κατά τις δεκαετίες του 20-30 και 40. Οι Σοσιαλδημοκράτες αποδείχθηκαν (λες και δεν το ξέραμε) οι σκληρότεροι διώκτες των κομμουνιστών και των ομοϊδεατών τους, χρησιμοποιώντας συχνά ακόμη και στρατιωτικές δυνάμεις .

Η πρώτη λέξη που μας έμαθαν στο σουηδικό σχολείο, όπου πήγαμε σαν καλοί μετανάστες να μάθουμε τη γλώσσα, ήταν to kompromiss. Ο συμβιβασμός (ή αλλιώς ταφόπλακα) μεταξύ σοσιαλδημοκρατικών και εργοδοτών ελαχιστοποίησε τις απεργίες και αύξησε τους ρυθμούς παραγωγής. Τη δεκαετία του ΄60 η Σουηδία εξελίχθηκε σε μια απο τις πιο "ευημερούσες" χώρες του κόσμου.

Στις επόμενες μεγάλες απεργίες του ΄70 οι λατρεμένοι μας σοσιαλδημοκράτες απάντησαν με τη δημιουργία αντιαπεργιακής νομοθεσίας. Παρ’όλα αυτά, οι μαζικές απολύσεις και η αυξανόμενη ανεργία συνεχίζουν να πυροδοτούν απεργίες κατά τις δεκαετίες του ’80 και ’90 . Ο αγώνας όμως, όπως και η ζωή αλλωστε, θεωρείται ατομική υπόθεση και οι ελπίδα για δημιουργία συλλογικοτήτων με ριζοσπαστικούς στόχους φαίνεται,βάσει της 6μηνης εμπειρίας μου βέβαια,(και ειλικρινά μακάρι να αλλάξω άποψη όσο το δυνατόν συντομότερα) δυστυχώς πολύ αχνή.

Και ερχόμαστε λοιπόν και στην υπέροχη σουηδική καθημερινότητα ( ξαναλέω ότι η εμπειρία μου είναι σχετικά περιορισμένη και τα όποια λεγόμενά μου εύχομαι ειλικρινά να αλλάξουν άμεσα...αν και δεν το βλέπω). Τέτοια αποστείρωση και προγραμματισμό δε συναντά κανείς ούτε σε χειρουργείο! Αλλά για να μην υποπέσω σε υπερβολές λόγω του εκνευρισμού που μου έχει προκαλέσει η διαδικασία αναζήτησης εργασίας στο σουηδικό σύστημα υγείας και η απαθής(και εκνευριστικά τυπικά ευγενική!) αντιμετώπιση από τους υπεύθυνους...επιφυλλάσομαι να ασχοληθώ σε επόμενο κειμενάκι!

Η αβάσταχτη γοητεία των blogs

Να 'μαστε λοιπόν κι εμείς. Αρχάριοι του κυβερνοχώρου αλλά διόλου αδιάφοροι για λόγου του. Γνωρίσαμε τα blogs πέφτωντας πάνω τους σε κάθε απόπειρά μας για... περίπατο ανάμεσα σε ειδήσεις, κριτικές κινηματογράφου και βιβλίων και άλλα πολλά. Αναπόφευκτα γοητευτήκαμε και υποκύψαμε στην προτροπή για δημιουργία του δικού μας ιστολογίου. Στόχος μας να μοιραστούμε τις σκέψεις, τους προβληματισμούς μας στο νέο κόσμο της... blogόσφαιρας και να συζητήσουμε για όλα αυτά που μας ενώνουν αλλά και γι' αυτά που μας χωρίζουν.
Είθε το "ειδέναι" να γίνει "συνειδέναι" λοιπον!!

Υ.Γ. Συγχωρήστε την ανωριμότητα της σελίδας. Η εξελικτική πορεία της έχει μόλις ξεκινήσει...